İnsanların belirli amaçlar için organize olması/edilmesi ve belirlenen hedef için birlikte çalışması insanlığın yerleşik hayata geçmesi ile birlikte ortaya çıkmıştır. Dolayısı ile İK yönetiminin insanlığın en eski disiplinlerinden birisi olduğu rahatlıkla söylenebilir. Erken dönem adı verilebilecek bu dönemde yazı, kullanılan tek teknolojidir.

İK yönetiminin bir disiplin olarak ele alınmasını tetikleyecek ve günümüze kadar devam edecek gelişmeleri başlatan olay ise sanayi devrimidir. Sanayi devrimi sonrasında giderek artan insan kaynağı ihtiyacı öncelikle işçi sınıfının doğmasına neden olmuştur. İşte uzmanlaşma ve işçi sınıfı içinde yönetici – yönetilen ayrımı da sanayi devrimi sonrasında hızla ortaya çıkmıştır. Bu ayrımları tetikleyen ana unsur makinelerin gelişimi olmuştur. İnsan kaynakları yönetimi ile ilgili ortaya çıkan iki ihtiyaç işçilerin iş başında teknik eğitimi ve kayıtlarının (özlük ve ücret) tutulmasıdır. Bu ihtiyaçlar kayıtlar için yazı kullanımı ile karşılanırken teknik eğitim için bir teknoloji kullanımı olmamıştır.

1900’lerin başlarında Frederick Winslow Taylor’ın üretim verimliliğini arttırmak için yaptığı çalışmalar işletme bilimi tarihinde bilimsel yönetim kavramının ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bilimsel yönetimin verimlilik bakış açısı insan kaynakları yönetiminde çalışan seçimi, eğitim ve yönetici – yönetici olmayanların iletişimi konularında kendini göstermiştir. Belirli İK yönetimi fonksiyonları ilk kez inceleme konusu olmuş ve üzerlerinde araştırmalar yapılmıştır. İşletmelerde verimlilik artışının bilimsel metotlar ile incelenmesi sonucunda günümüzde de kullanılan Personel Devam Kontrol Sistemleri (PDKS) ve makine sayaçları ile üretim takibi hayatımıza girmiştir. Endüstri 4.0 çağında IoT (Internet of Things / Nesnelerin İnterneti) olarak adlandırılan kavramın ve gelişmenin temelleri o yıllarda atılmıştır demek yanlış olmaz. Bu hareketli dönemin İK yönetimi fonksiyonları alanında çok önemli bir meyvesi de 1929 yılında Henry Fayol tarafından ortaya koyulan klasik organizasyon teorisidir. 14 temel prensip içeren teorinin ana ilkesi ise değişen ve gelişen ihtiyaçlara yanıt verebilecek esnekliğe sahip olunmasıdır. İlkelerin en az yarısının insan kaynakları yönetimi fonksiyonları ile ilişkili olması yeni gelişen yönetim biliminde İK fonksiyonlarının ayrı ve güçlü bir başlık olarak yer alacağının güçlü bir sinyali olmuştur. İlkelerin hayata geçirilmesi için tanımlanan fonksiyonların tamamı ise (planlama, organize etme, hükmetme, koordine etme ve kontrol) insan kaynakları yönetiminin ilgi alanına girecektir.

1959 yılında Management Science dergisinde yayınlanan bir makale ve onun yazarı hem yönetim biliminde hem de insan kaynaklar yönetiminde büyük bir çığır açmıştır. Peter Drucker uzun dönem planlamanın yönetim bilimindeki yeni bir meydan okuma olduğundan söz etmiştir. Peter Drucker daha sonra ayrı bir metodoloji haline getireceği Management by Objectives / Hedeflerle Yönetim (MBO) kavramı ile yepyeni bir dönemin kapısını açmıştır. Organizasyonda yer alan bireylerin tamamının hedeflerin belirlenmesi aşamasından itibaren süreçlere dahil olmasını öngören bu yaklaşım ile katılımcılık, performans yönetimi, organizasyon içerisinde güçlü iletişim benzeri kavramlar ön plana çıkmıştır. Çok güçlü bir teorik çerçeveye sahip olan yaklaşım hızla popüler olmuş ve beraberinde teknolojik ihtiyaçların artmasını getirmiştir.  1969 yılında Warren G. Bennis tarafından organizasyon gelişimi kavramı ortaya atılmıştır. Bu noktadan sonra İK yönetimi fonksiyonları bireyleri tek tek takibin ötesine geçerek organizasyonun bütünü ile ilgilenmeye başlamıştır. Dolayısı ile sistem ve yazılım ihtiyacı bu noktada evrimleşmiştir. İşletmelerin bireyden topluluğa bakış açısını yöneltmesi ile yazılım ihtiyacı artmıştır. Bu yıllar önce Malzeme İhtiyaç Planlaması (MRP) ve sonrasında Kurumsal Kaynak Planlaması (ERP) yazılımlarının ortaya çıktığı yıllardır. Aynı dönemde büyük işletmeler mainframe platformları üzerinde temel İK bilgilerini işlemeye başlamışlardır. Bu dönemde bordro ve özlük işleri yönetimi tamamen yazılım içerisinde yönetilmeye başlanmıştır.

1984 yılında Michael Beer Harvard Üniversitesi’nde yayınladığı bir çalışma ile insan varlığını yönetmek kavramını ortaya atmıştır. 1959 yılında Drucker ile yönetim süreçlerine dahil olan çalışanlar Beer ile işletmenin stratejisinin ayrılmaz bir parçası olarak tanımlanacaktır. Böylece İK yönetiminin tüm iş süreçlerine stratejik entegrasyonu bir gereklilik haline gelecektir. Bu dönemden itibaren öncelikle İK yönetimi süreçleri alt parçalarına ayrılacak ve performans değerlendirme sistemleri, kariyer yönetimi, eğitim yönetimi gibi İK yönetimi fonksiyonları gelişecektir. Ayrıca teknolojinin gelişen tüm imkanları (makine öğrenmesi vb.) artık İK yönetimi süreçlerinde hızla kullanılacaktır.